Hasta la victoria siempre!

Já þetta var eitthvað sem hljómaði á vörum margra á þeim tíma þegar mamma var ung og unga fólkinu stóð ekki á sama um heiminn. Núna skilja eflaust fæstir þessa fleygu setningu sem er augljóslega uppruninn frá Kúbu, lengi lifi byltingin! En af hverju virðist það einhvern vegin eins og öllu ungu fólki sé bara alveg sama um allt í kringum sig ef það hefur það nógu andskoti gott? Svo er bara hallærislegt að hafa skoðun á hlutunum, sérstaklega ef þú ert stelpa!!! Ég er vön að hafa mjög sterkar skoðanir á flestum hlutum og get sjaldan setið á mér með að láta þær í ljós... Það er eflaust erfitt að láta sér dreyma um það sem að mínu mati væri hið fullkomna land þar sem allir væru jafnir og við hefðum öll jöfn tækifæri óháð fjölskyldutengslum og öðrum klíkuskap.
Ég hef blessunarlega verið svo heppin að vera að mestu leiti laus við slíkt. Ég einfaldlega á ekki "réttu" foreldrana! Þar af leiðandi tel ég mig vera nokkuð vissa um að allt sem ég hef áunnið mér í lífinu sé eitthvað sem ég eigi skilið... ég hef þurft að hafa fyrir öllu sem ég hef fengið sem hefur líka gjarnan skilað sér í því að ég er mikið ánægðari fyrir vikið. Mér finnst ég líka hafa grætt nokkuð á því hversu blönk við fjölskyldan vorum oft þegar ég var lítil. Það lýsir sér kannski best í því að þegar mamma fékk sér nýjan stuttermabol var hann kallaður "nýi bolurinn" næstu tvö árin á eftir... En þetta streð allt saman hefur kennt mér að spara á annan hátt. Þegar ég versla, versla ég oftast mjög ódýrt. Þannig get ég frekar leyft mér að gera eitthvað skemmtilegt í staðin :o) Ég get líka verið án margra hluta sem mörgum þætti ómögulegt... hef t.d. aldrei á ævi minni verið með stöð 2!!!
Ég held að við ættum öll að staldra við eitt augnablik og hugsa um hvað það er sem er mikilvægt í lífinu og hvernig við viljum lifa því sem betri manneskjur. Þegar öllu er á botninn hvolft þá skipta efnislegir hlutir svo litlu máli, það er fólkið í kringum okkur sem skiptir mestu. Án þeirra værum við ekki þær manneskjur sem við erum!